Lo
ke pasa es kel universo tiene i lleva
la justixia ke lo humano supone
propia, propiedad.
Tú
ke eres el kapital del tiempo
kontinúas
la vacua tempestad, kastigo del mar,
origen
del nefasto koncepto de vida.
Tú
ke eres el kapital del tiempo,
olvidaste
en el viaje tu kamino.
Tu
sudor, tu don.
La
edifikante kabalgata del tener, del dar.
Eterno
pido sea tu kastigo, eterno.
A tí
ke eres la kapital del kapital.
No hay comentarios:
Publicar un comentario